Rozwód oznacza rozwiązanie związku małżeńskiego. Może on zostać orzeczony tylko i wyłącznie, gdy nastąpił całkowity oraz trwały zanik jakichkolwiek więzi pomiędzy małżonkami. Niesie on za sobą doniosłe skutki prawne, zarówno w osobistej, jak i majątkowej sytuacji stron.

Czym właściwie jest rozwód?

Rozwód oznacza rozwiązanie małżeństwa, a więc jego ustanie. Skutek taki realizuje się z chwilą uprawomocnienia wyroku Sądu, w którym został on orzeczony. Pociąga to za sobą daleko idące skutki prawne, polegające na tym, iż:

przestaje istnieć związek małżeński. Sytuacji tej nie można już odwrócić, tak jak ma to miejsce w przypadku formalnej separacji, kiedy możliwy jest powrót do stanu sprzed jej orzeczenia
pomiędzy małżonkami zanika ustrój wspólności majątkowej. Tym samym, w miejsce majątku wspólnego powstają dwa odrębne majątki osobiste, a każdy z małżonków uprawniony jest do wystąpienia z żądaniem dokonania podziału wypracowanego razem majątku wspólnego,
każda ze stron może zawrzeć nowy związek małżeński,
na byłych małżonkach nie ciąży już obowiązek udzielania sobie wzajemnej pomocy. Zamiast niego powstaje obowiązek alimentacyjny rozciągający się nie tylko na współmałżonków, ale także na wspólne dzieci,
wygasa możliwość ustawowego dziedziczenia małżonków nawzajem po sobie,
przestaje funkcjonować domniemanie prawne, że dziecko pochodzi z małżeństwa, jeżeli urodziło się ono po upływie trzystu dni po orzeczeniu rozwodu.

W jakiej sytuacji rozwód jest dopuszczalny?

Do wystąpienia o rozwód uprawnia jedynie wystąpienie rozkładu pożycia małżeńskiego. Co ważne, musi on mieć charakter:

zupełny,
trwały.

Pierwsza z wymienionych okoliczności oznacza, że przestała istnieć przynajmniej jedna z koniecznych więzi każdego związku małżeńskiego:

ekonomiczna, polegająca na prowadzeniu wspólnego gospodarstwa domowego,
seksualna,
duchowa, a więc po prostu uczucie łączące jego strony.

W tym miejscu należy uczynić dygresję, iż najważniejszą rolę odgrywa ostatnia z powyższych sfer. Przejawia się to tym, iż jeśli występuje ona w dalszym ciągu, to pomimo braku dwóch pozostałych, rozwód nie może zostać orzeczony przez Sąd.

Dodać należy, że zgodnie z przepisami Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, aby doszło do rozwodu, dodatkowo nie może on być:

sprzeczny z dobrem małoletnich dzieci,
godzić w zasady współżycia społecznego,
żądany przez tego z małżonków, który jest wyłącznie winny rozpadowi związku.

W jaki sposób można uzyskać rozwód?

Do uzyskania rozwodu niezbędne jest wystąpienie z odpowiednim pozwem do Sądu. Może to uczynić każdy ze współmałżonków.

Sądem właściwym w sprawie rozwodowej jest, co do zasady, Sąd Okręgowy w którego obszarze działania małżonkowie mieli ostatnie miejsce zamieszkania, jeżeli choć jedno z nich jeszcze tam przebywa.

Musisz wiedzieć, że istnieją dwie drogi do uzyskania rozwodu:

za porozumieniem stron,
z orzeczeniem o winie współmałżonka w zupełnym i trwałym rozkładzie związku małżeńskiego,

przy czym, to od woli stron zależy na którą z nich się one zdecydują. Co istotne, wstępna decyzja w tym przedmiocie nie ma charakteru ostatecznego i może ulec zmianie w trakcie toczącego się procesu. Strony mają bowiem prawo korygować swoje stanowisko i zgłosić inne żądania oraz wnioski, aniżeli te, które zostały sformułowane w pozwie rozwodowym.

Wszystko zależy od przeprowadzonej kalkulacji, co bardziej się opłaca.

Rozwód za porozumieniem stron gwarantuje szybkość jego uzyskania, zaoszczędzając często długotrwałego postępowania oraz wzajemnego „prania brudów” prowadzącego do jeszcze większego skonfliktowania stron. Wymogiem jest jednak w tym przypadku, uzyskanie pełnego porozumienia współmałżonków co do warunków rozwodu, w tym zagadnień związanych ze wspólnymi dziećmi, tak w zakresie władzy rodzicielskiej, jak i utrzymywania kontaktów. Dzięki temu postępowanie dowodowe, które prowadzi Sąd, ogranicza się jedynie do przesłuchania stron.

Z kolei w przypadku rozwodu z orzekaniem o winie, niezbędne jest wykazanie, że współmałżonek ponosi wyłączną winę za rozkład pożycia małżeńskiego. Siłą rzeczy powoduje to, iż przewód sądowy wymaga przeprowadzenia pełnego postępowania dowodowego, co czyni go znacznie bardziej skomplikowanym oraz dłuższym.