Prawo rodzinne z uwagi na przedmiot, który reguluje, jest jedną z najbardziej obszernych oraz szczegółowo skodyfikowanych gałęzi prawa. Wywiera ono swój wpływ na życie każdego człowieka, albowiem każdy z nas siłą rzeczy funkcjonował bądź nadal funkcjonuje w ramach określonych stosunków familijnych, odciskających na nim swoje niezatarte piętno. Co ważne, prawo rodzinne skonstruowane zostało wokół pewnych, niewzruszonych zasad, które wytyczają zarówno kierunek jego rozwoju, jak i drogę, którą obrało skupione wokół niego orzecznictwo sądowe.
Prawo rodzinne stanowi specjalny dział prawa cywilnego. Reguluje ono szczegółowo stosunki prawne, jakie panują w rodzinie. Dotyczy to zarówno ich majątkowej, jak i niemajątkowej strony. Przedmiotem prawa rodzinnego jest przede wszystkim kwestia warunków istnienia oraz zasad funkcjonowania rodziny, jak również kształt stosunków panujących w jej wnętrzu, jak i z osobami trzecimi.
Prawo rodzinne posiada ogromny ciężar gatunkowy. Rodzina jest wprawdzie najmniejszą lecz jednocześnie najbardziej ważką formą życia społecznego, która towarzyszy ludzkości od jej zarania. Powoduje to, że prawo, które reguluje jej działanie, ma niezwykle istotny wpływ na funkcjonowanie całego społeczeństwa.
Jak każda gałąź prawa, także prawo rodzinne ma swoje źródła, a więc akty zawierające jego podstawowe normy. Należą do nich:
Oczywiście najważniejszą rolę pełni pierwszy ze wskazanych aktów prawnych. Normuje on szczegółowo:
Już powyższy ramowy katalog wyraźnie wskazuje na szczegółowość regulacji prawa rodzinnego. Zawiera ono zbiór praw, których stosowanie i przestrzeganie jest powinnością każdej osoby będącej członkiem społeczności funkcjonującej na terenie naszego kraju. Dzięki temu prawo rodzinne zapewnia odpowiednią ochronę jego podmiotów oraz wynikających z niego zasad, normujących funkcjonowanie rodziny, jako podstawowej komórki życia społecznego.
Prawo rodzinne wyróżnia kilka podstawowych zasad, które stanowią jego fundament. Należą do nich:
Jest ona sformułowana w art. 18 Konstytucji RP, zgodnie z którym – małżeństwo jako związek kobiety i mężczyzny, rodzina, macierzyństwo i rodzicielstwo znajdują się pod ochroną i opieką Rzeczypospolitej Polskiej. Uzupełnienie stanowi art. 47 tego aktu prawnego, wskazującego, że każdy ma prawo do ochrony prawnej życia prywatnego, rodzinnego, oraz do decydowania o swoim życiu osobistym.
Powyższe oznacza, że dobro rodziny stanowi jeden z najważniejszych wyznaczników działania wszelkich organów i przedstawicieli naszego państwa, pozostając pod jego szczególną pieczą.
Zgodnie z nią, kierowanie się dobrem dziecka jest naczelną dyrektywą obowiązującą przy podejmowaniu wszelkich decyzji dotyczących rodziny, a w szczególności przy orzekaniu o władzy rodzicielskiej, kontaktach rodziców z dziećmi, rozwodzie rodziców, bądź ustanowieniu przysposobienia. O doniosłości tej zasady świadczy powołanie urzędu Rzecznika Praw Dziecka,
Zasada ta wynika z art. 33 Konstytucji RP, który stanowi, że kobieta i mężczyzna w Rzeczypospolitej Polskiej mają równe prawa w życiu rodzinnym, politycznym, społecznym i gospodarczym. Obowiązuje ona zarówno w zakresie relacji osobistych pomiędzy kobietą a mężczyzną, jak również w stosunkach ze wspólnymi dziećmi.
Przesądza ono, iż w świetle prawa można posiadać jednocześnie tylko i wyłącznie jednego małżonka. Wspomnieć trzeba, iż stan przeciwny podlega surowym sankcjom karnym.