Utrzymywanie kontaktów z dzieckiem należy nie tylko do podstawowych praw, ale także i obowiązków każdego rodzica. Co ciekawe, przepisy polskiego prawa dość szczegółowo wskazują, jak powinny one wyglądać.
O tym, na czym powinny polegać kontakty z dzieckiem, precyzyjnie wskazują przepisy Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego. Zgodnie z nim, pojęcie to obejmuje:
Podkreślenia wymaga fakt, iż utrzymywanie kontaktów z dzieckiem należy nie tylko do zakresu uprawnień rodziców, ale także stanowi ich podstawowy obowiązek. Zasada ta działa w obie strony – na potomkach ciąży ta sama powinność wobec ich rodzicieli.
Ważną rzeczą jest, że rodzice mają prawo do kontaktów ze swoimi dziećmi niezależnie od zakresu przysługującej im władzy rodzicielskiej. Oznacza to, że jej ograniczenie czy nawet pobawienie nie wpływa na kształt tego uprawnienia.
Musisz wiedzieć, że rodzice nie są jedynymi osobami, które mają prawo do utrzymywania kontaktów z dzieckiem. Tego rodzaju przywilej przysługuje także jego:
Konieczność formalnego uregulowania kontaktów z dzieckiem zachodzi w sytuacji, kiedy ich dotychczasowy model jest nie do utrzymania. Najczęstszą przyczyną takiego stanu rzeczy jest rozwód pomiędzy rodzicami, zwłaszcza gdy jedna ze stron – na ogół sprawująca bezpośrednią opiekę nad małoletnim – utrudnia drugiej z nich kontakt z nim.
Formalne uregulowanie kontaktów z dzieckiem może nastąpić poprzez:
W tym miejscu wskazać trzeba, iż jednym z obligatoryjnych elementów wyroku orzekającego rozwód lub separację jest rozstrzygnięcie o władzy rodzicielskiej oraz kontaktach z dzieckiem.
Sąd może odstąpić od arbitralnego rozstrzygania sprawy kontaktów w sytuacji, gdy rodzice porozumieli się w tym zakresie i przedstawili na piśmie tzw. rodzicielski plan wychowawczy. Sąd uwzględnia jego postanowienia, jeśli są one zgodne z dobrem dziecka. W przypadku jego braku, Sąd samodzielnie rozstrzyga w sprawie kontaktów.
Sąd opiekuńczy może orzec o uregulowaniu kontaktów z dzieckiem także w odrębnym postępowaniu, wszczętym na wniosek rodzica. Właściwy do jego rozpoznania jest Sąd miejsca zamieszkania dziecka.
W wydanym orzeczeniu Sąd, ustanawiając miejsce zamieszkania dziecka u jednego z rodziców, wskazuje w jakich dniach i godzinach dziecko ma przebywać u drugiego z nich. Może on zdecydować również o tzw. opiece naprzemiennej. W takim przypadku dziecko przebywa u każdego z rodziców w powtarzalnych i proporcjonalnych okresach czasu, na ogół jeden tydzień u jednego, a jeden tydzień u drugiego.
Jeśli pomiędzy rodzicami nie ma konfliktów co do sposobu utrzymywania kontaktów z dzieckiem przez oboje z nich, mogą oni ustalić jego zasady w zawartym w tym celu porozumieniu. Pamiętać przy tym trzeba, że mają oni przy tym obowiązek kierować się przede wszystkim dobrem dziecka oraz brać pod uwagę jego rozsądne życzenia.
Musisz wiedzieć, porozumienie rodziców dotyczące kontaktów z dzieckiem może przybrać dowolną formę, także ustną.
W razie zawarcia opisywanego porozumienia, rodzice mogą złożyć do Sądu zgodny wniosek o nieorzekanie w sprawie kontaktów z dzieckiem z jednoczesnym zadeklarowaniem, iż będą samodzielnie na bieżąco podejmowali zgodne decyzje w tym przedmiocie. Sądy na ogół przychylają się do takiego wniosku, choć oczywiście nie mają takiego obowiązku.